Apeldoorn: een plek waar de Lunteranen mooie herinneringen hebben aan grootse overwinningen en spectaculaire kampioenschappen. In het openingswoord werd het nog gememoreerd door de ontvangende voorzitter, Lunteren en Apeldoorn hebben veel wedstrijden tegen elkaar gespeeld, en op een aantal belangrijke momenten won Lunteren. Intussen is Apeldoorn echter een club met veel sterke grootmeesters. En werden de Lunteranen met een stevige 15-5 nederlaag naar huis gestuurd.
De wedstrijd begon rustig. Harmjan Lammers speelde degelijk tegen grootmeester Hendrik van der Zee, die de spanning ook niet echt op zocht: 1-1. Ook Aldert van Eck kreeg geen spanning op het bord. De eerste 18 zetten verliepen hetzelfde als zijn eerdere partij dit seizoen tegen Watoetin, maar Hooiberg speelde degelijker dan de Wit Rus in die partij, waarna de schijven snel van het bord verdwenen. Arjen Timmer wilde graag winnen tegen de op papier zwakste tegenstander Leeflang, maar die hoop vervloog toen hij al vroeg in de partij tegen een combinatie aanliep die veel schijven van het bord liet verdwijnen. Met enig geluk hield Timmer de stand nog wel gelijk en boekte een remise.
Intussen was het bord van Ronald van de Beek wel in vuur en vlam gezet. Met een spannende en moeilijk te beoordelen centrumaanval probeerde de sterke Jasper Lemmen voordeel te krijgen, maar Van de Beek bleef knap op de been en zette de stand op 4-4.
Daarna ging het echter snel mis voor de Lunteranen. Stijn Overeem kwam tegen de omsingelende Messenmaker onder druk en moest na een geforceerde combinatie de punten aan zijn tegenstander laten. Invaller Wim Lammers had al vroeg in de partij een stuk ingeleverd tegen de Rus Kalmakov en vocht sindsdien een verloren duel uit. Mark Sanders moest in een strategische partij tegen Meijer vluchten in een nadelig eindspel, dat hij niet wist te verdedigen. De vierde nederlaag kwam op naam van Henk Klarenbeek, die na een spannende partij in het late middenspel minder goed rekende dan Frerik Andriessen. Ook Arwin Lammers beet in het stof. Na een klassieke partij verkreeg Kloosterziel een centrumaanval die voldoende bleek voor twee punten.
Tot slot behaalde Erwin van Hierden na al die nederlagen nog wel een puntje. In een partij tegen de sterke Presman staken beide veel tijd in de opening. Nadat de kruitdampen waren opgetrokken probeerde Presman ten koste van twee stukken een doorbraak te nemen. Van Hierden had echter de verdediging op orde, waarna een gelijkwaardig eindspel nog even door werd gespeeld, maar het evenwicht niet meer werd verbroken.