Een veelbewogen seizoen is afgesloten. DES1 en DES2 zijn beiden op een derde plaats geëindigd.
Vooral voor het tweede betekent dit een grote teleurstelling. Het team draait nu al ettelijke jaren mee in de top van de tweede klasse en loopt voor de zoveelste keer promotie mis, een sterk slotoffensief ten spijt.
Waarom lukt het het tweede nog niet om de tweede klasse achter zich te laten?
Is het gemakzucht, ongeconcentreerdheid of gewoon jeugdige onbevangenheid?
Feit is dat grote overwinningen worden afgewisseld met (soms) slordige nederlagen.
Bij het eerste verliep het afgelopen seizoen eigenlijk niet anders. Sterker nog, de overeenkomst is frappant. Een reeks van nullen wordt korte tijd later gevolgd door een 17-3 overwinning op Wvm2, waarna tenslotte zelfs de gedoodverfde kampioen word verslagen.
Met andere woorden: ook een eindschot voor DES1 en ook hier reikt dit niet ver genoeg.
Het verschil is dat DES2 op een haar na promotie mist en DES1 op een kilometer na.
Anders gezegd: DES1 is blij en gelukkig met haar derde plaats en DES2 baalt als een stekker.
Doseren, dat is het sleutelwoord voor volgend seizoen. Met 17-3 of 18-2 overwinningen mag het best wat minder, als hier maar tegenover staat dat “lullige” nederlagen tot het minimum worden beperkt. In theorie is het makkelijk, in de praktijk lastig. We zullen zien.
Genoeg over de teams, laten we ons eens bezig houden met wat individuele spelers.
Erwin is onze topper en heeft weer een strak seizoen gedraaid. Ondanks zijn grote successen blijft Erwin een gewone jongen.
Zelf zou ik allang met een dikke aardappel in de keel van me af praten en mezelf, imposant kuchend, verre houden van het minderwaardige damvolk.
Zoniet Erwin. Toegegeven, hij rijdt inmiddels een wat patserige terreinwagen, maar de aankoop hiervan lijkt meer ingegeven te zin geweest door praktische redenen dan door enige vorm van verwaandheid.
Immers, de meest fervente motorcrosser zou weigeren om aan de start te verschijnen, als het hem voorgeschotelde parcours zou lijken op het wegennet wat Erwin regelmatig, zowel privé als zakelijk, dient te berijden.
Erwin, blijf gewoon en blijf a.u.b. bij ons spelen.
Aldert heeft dit seizoen alle schroom van zich afgeworpen . Lekker gescoord. Aldert heeft het juiste pad gevonden en we moeten hem nu rustig in zijn ritme laten.
Toch wil ik t.a.v. Aldert nog het volgende kwijt:
Toen Aldert in DES1 kwam spelen begeleidde ik Aldert een (heel klein) beetje. Toen bracht Aldert er nog niet zoveel van terecht. Natuurlijk heeft dit meer aan mij gelegen, dan aan Aldert (laat ik het zelf maar vast roepen).
Echter, toen mijn beperkte begeleiding ophield te bestaan, bleef Aldert nog 1 of 2 jaar “doorprutsen” voordat hij uiteindelijk grote stappen ging zetten.
Wat ik hiermee wil zeggen: blijf geloven in een jeugdig talent, ook al stelt hij of zij je geduld op de proef. Ooit komt de sprong omhoog.
Ook Ronald moet genoemd worden. Hij heeft beperkt meegedaan, maar als je zijn score doortrekt doet hij zelfs niet veel onder voor Erwin!
Toen ik net kwam kijken bij DES1 (1992 of daaromtrent) keek ik erg op tegen speler en mens Ronald. Samen met Henk Klarenbeek vormde hij een duo wat jarenlang ontelbare overwinningen – en dit ook nog vaak aan de hogere borden tegen gerenommeerde tegenstanders – op haar naam kon bijschrijven.
Inmiddels is het grote ontzag voor de speler Ronald een beetje genormaliseerd.
Het spel van Ronald heeft een periode van laagconjunctuur doorgemaakt, al is het alleen maar omdat er veel minder tijd voor is overgebleven (huisje, boompje, beestje).
Toch heeft Ronald – onopvallend, maar daarom niet minder mooi – een supersterk seizoen gedraaid, afgesloten met een overwinning op Gerlof Kolk! Ronald heeft ooit wat ingeleverd aan speelkracht, maar dit proces gaat al enige jaren niet verder. Sterker nog, het lijkt erop dat hij langzaam aan het terugkomen is.
Ronald, vasthouden!
Daniël heeft een leuk seizoen achter zich, maar bij hem zit er nog veel meer in.
De meest dingen zitten bij Daniël wel goed. Een vluchtige analyse brengt mij tot de conclusie dat Daniël aan (nog) meer zelfvertrouwen en “boven het maaiveld uitsteken” zou moeten werken.
Wat betreft zelfvertrouwen: Daniël laat te vaak weten waarin hij niet goed is.
Dit dient omgedraaid te worden. Bazuin rond waar je goed in bent en focus je hierop als je speelt. Dit zal (nog) betere resultaten, gevolgd door meer zelfvertrouwen, gevolgd door nog betere resultaten enz. enz. geven.
Wat betreft boven het maaiveld uitsteken.
Daniël dient ook te letten op de volgende zaken:
Bij aanvang van de wedstrijd net doen of je nog nooit van de naam van je tegenstander hebt gehoord (van Hierden, hoe schrijf je dat?) , rechtop zitten, hoofd omhoog, rondlopen met de handjes op de rug, zuchtend en hoofdschuddend weglopen bij weer eens een waardeloze zet van een mindere speler, ach u kent het allemaal wel.
Slaagt hij erin om deze kenmerken te ontwikkelen, dan gaat hij echt bakken met punten scoren.
Arjen Timmer heeft het ook leuk gedaan, maar bij hem zit er ook veel meer in dan hij heeft laten zien.
Het zelfvertrouwen van Arjen ligt hoger dan dat van Danièl. Arjen praat zichzelf niet gauw naar beneden.
Qua “boven het maaiveld uitstekend gedrag” geldt voor Arjen hetzelfde als Daniël. Afjen , denk er eens over na.
Op de spelers van het tweede zal ik heel beperkt ingaan. Ik zit daar nog een beetje te ver vanaf. Misschien dat iemand die daar middenin zit hier eens wat commentaar op kan geven.
Kijkend naar de KNDB-site kan zelfs ik zien dat Jacco Bos het fantastisch heeft gedaan.
Ook Arwin Lammers heeft geweldig gescoord (eindigend met 3 overwinningen), maar hoe is het mogelijk dat hij 12 wedstrijden heeft gespeeld?????
(Dit laatste is inmiddels gecorrigeerd op de KNDB-site 8-3-2006)
Jaap van Hierden kan ook terugzien op een bijzonder sterk seizoen. Bescheiden als hij is, zal hij hier niet teveel over reppen, maar het resultaat staat er wel.
We zien verder de namen van de “jonkies” Harmjan Lammers, Henri van Hierden en Arno Bos er nog heel goed bijstaan..
Matthias heeft het ook (weer bijzonder) goed gedaan, maar dat is eigenlijk al geen verrassing meer. Matthias schijnt ook favoriet te zijn in de strijd om de titel kampioen van Barneveld.
Nieuwsgierig geworden kijk ik nu ook even naar de tussenstand in de interne kompetitie van DES.
Alder van Eck (ontketend) en Afjen Timmer op 1 en 2.
Ook hier staan Jacco Bos, Harmjan Lammers en Arno Bos hoog op de lijst, geen toeval dus.
En er zit nog veel meer talent aan te komen. Wat een jeugdopleiding heeft DES toch!
De volgende lichting jeugd komt eraan, met rasse schreden. We dienen hier ernstig rekening mee te houden. Als het zo doorgaat zal ook ondergetekende ooit moeten inzien dat hij links en rechts gepasseerd wordt door hongerige wolfjes.
Zo lang als het kan zal ik me verweren, desnoods met gebruik van beledigende opmerkingen en geschop onder de tafel door.
Maar als zelfs intimidatie niet meer werkt heb ook ik de weg te gaan die op termijn onvermijdelijk is.
De weg naar beneden, de weg van een stapje terug.
Is dat heel erg?
Nee, dat is het niet. Het tweede team speelt al haar thuiswedstrijden samen met het eerste en verder druipt de ambitie en gezelligheid (ja, dat kan samen) aan alle kanten van het team af.
Nu schijnen er zelfs plannen te zijn om een derde team op de been te brengen.
Met drie teams thuis spelen, liefst in combinatie met een thuiswedstrijd van de voetbalclub, dat zal me een feest worden. Komt mooi uit, want bij DES houden ze wel van een feestje.
Richard Cousijnsen